Bu yazı bir süredir siyaset etme biçimlerinde tebarüz eden “amorf” durumlar üzerine düşünürken bir şekilde kafamda şekillenen ama metne dökecek kadar haritalandıramadığım bir tartışmanın da ürünü. Özellikle Nuray Mert’in Cumhuriyet’ten atılması ve sosyal medyada...
Bu yazıyı bir süredir devam ettiğimiz Anadolu’nun/Diyar-ı Rum’un/Buraların tarihçiler tarafından da anlaşılması zor kabul edilen bir dönemini anlamak için birkaç yıl önce başlattığımız okuma grubu ve çıkarımlarıyla ilgili yaptığımız bir toplantıda bir arkadaşın sorusu üzerine yazma...
Öncelikle bir durum tespiti yapalım, Türkiye için laiklik/sekülerlik olmazsa olmazdır diyen ve “fikri namus” akademisyenlerin taleplerini tutarlı şekilde ifade ettiklerini söyleyebiliriz ama halihazırda laikliğe karşı olanların ortaya koyabildikleri ayakları yere basan ve baskın bir argüman...
Güçlü bir oyuncu kadrosu ve bir dolu sponsorla yapılan Yunus Emre filmi, tarihsiz ve insansız olmanın yanında dönemin büyüklerini ve Yunus Emre’yi muhafazakar kafanın, devlet memuru zihniyetinin nasıl anladığını gösteriyor. Kimi ağlamaklı adamların aforizmalarından...
