Uzak Mesafeler, Ortak Dertler: Sendikalaşma mücadelesi veren üç Amerikalı işçiden mektup
Arada binlerce kilometre ve sürüsüne bereket kültürel farklılıklar olsa da bazı şeyler nereye gitseniz pek değişmiyor. Bu duyuruyu görünce aklıma Ülker’in önünde mücadeleye devam eden güzel abilerimiz, Çapa’da birkaç hafta önce işten atılıp direnişle geri alınan dostlarımız geldi. Bu kadar uzak ve farklıyken nasıl da benziyor insanlar ve zulümler ve de güzellikler.
Amerika Birleşik Devletlerinin Pittsburgh kentinde UPMC isimli devasa bir hastane zinciri var ve bu hastaneler zincirinde çalışan işçiler yaklaşık iki yıldır sendikalaşma mücadelesi veriyorlar. Bu süre zarfında kimileri işten atıldı, kimileri korktu vazgeçti, kimileriyse aynı yolda devam ediyor. İşten atılan üç işçi için açılan bir davayı geçtiğimiz hafta mahkeme karara bağladı ve işlerinin başına dönmelerini hükmetti. UPMC’yi ise sendikal özgürlükleri engellememesi yönünde uyardı.
Bu üç güzel abi kısa ve anlamlı bir yazıyla bu gelişmeyi hastanelerde çalışan işçi arkadaşlarına duyurmuş. Bu duyuruyu sizlerle paylaşıyoruz.
Sıkıntılarımızın da, hissiyatımızın da, mücadelemizin de ortak olduğunu biraz olsun hissedelim diye.
Tercüme: (yukarı şerit) ZAFER! UPMC’ye karşı ayağa kalktık ve kazandık. (aşağı şerit) UPMC bizim UPMC’miz olsun
UPMC’de çalışan sevgili iş arkadaşlarımız,
Birkaç gün önce mahkemenin UPMC’ye karşı verdiği tarihsel bir kararla işlerimize geri dönme hakkını kazandık.
Üstelik federal mahkemenin verdiği karar bununla da sınırlı değil. UPMC’ye bizi işe geri almasını emreden hakim, geçmişte ödenmeyen bir takım haklarımızın ödenmesine ve UPMC’nin suçlu olduğuna ve işçilerinin haklarına saygı göstermesi gerektiğine hükmetti. Zaferimiz tüm UPMC işçilerinin zaferidir. Bugün her zamankinden daha fazla anlıyoruz ki UPMC’de adaletin yerini bulması için verdiğimiz mücadelemiz asla durdurulamaz. Pek çoğunuz gibi bizler de UPMC’de adil bir ücret, uygun fiyatlı sağlık sigortası ve insan onuruna yakışır bir muamele elde edene kadar durmayacağız.
UPMC bizleri durdurmak için her şeyi yaptı. Şehrimiz dışından gelen ve çok yüksek ücretlere çalışan avukatlara paralar döktü. Bu işi bırakmamız için bizlere müthiş miktarlarda para teklif etti. Şimdi şunu sormanın tam zamanı: UPMC neden işçileri sendikalaşmasın diye bunca uğraşıyor? Cevap basit. Çünkü bu işi başarabileceğimizi biliyorlar.
Şunu çok iyi biliyoruz ki UPMC, binlerce dolar daha harcayıp temyiz sürecine gidecek ve bizlerin işe başlama sürecini geciktirecek. Bu paralar tedavi hizmetlerinin geliştirilmesi ve hastane işçilerine adil ücretler verilmesi için harcanmalı oysaki. Fakat gerçek şu: Ne mahkemenin kararı ne de bizler hiçbir yere gitmiyoruz, gitmeyeceğiz.
UPMC’nin teklif ettiği paraları reddetmek bizim için kolay olmadı. Hemen hemen tüm UPMC işçilerininki gibi bizim ailemiz ay sonunu zor getiriyor. Fakat bu mücadele her birimizden ve bizlerin şahsi sorunlarından çok daha büyük. Tıpkı UPMC yönetiminin bildiği gibi şunu biliyoruz ki UPMC işçileri sendikalaşacak. Birbirimize omuz vererek daha iyi hastaneler, daha iyi işler ve daha iyi bir Pittsburgh inşa edeceğiz.
Yakında hepinizi işte yeniden görmeyi iple çekiyoruz.
Ron Oakes, Ulaşım
Jim Staus, Tedarik
Al Turner, Servis Şoförü
